گزارش یک پرونده: حل اختلاف در خصوص ساخت یک ویلا در شمال ایران

پرونده حل اختلاف در خصوص ساخت یک ویلا در شمال ایران

اسامی و مشخصات در این گزارش به صورت فرضی درج گردیده است

مشخصات کلی پرونده

• شماره پرونده: ۱۴۰۲/۱/۱۲۳۴

• خواهان: آقای محمدرضا کریمی، مالک زمین و سفارش‌دهنده ساخت ویلا

• خوانده: شرکت توسعه و عمران “سبزپارس”، پیمانکار پروژه

• موضوع دعوی: تأخیر در تحویل پروژه، ناقص بودن امکانات تحویلی و مطالبه خسارت

• محل پروژه: منطقه باغی در شهرستان رامسر، استان مازندران

خلاصه موضوع

آقای محمدرضا کریمی به‌عنوان مالک زمینی به مساحت ۵۰۰ متر مربع در رامسر، طی قراردادی در تاریخ 1 فروردین 1401 ساخت یک ویلای دوبلکس را به شرکت “سبزپارس” واگذار کرد. طبق مفاد قرارداد، شرکت متعهد شد پروژه را تا تاریخ 30 دی 1401 تکمیل و تحویل دهد. این ویلا قرار بود دارای امکاناتی نظیر استخر، باغچه‌کاری کامل، سیستم گرمایش و سرمایش مرکزی و نمای داخلی لوکس باشد.

با این حال، خواهان مدعی شد که پروژه با سه ماه تأخیر و با نقایصی در امکانات تحویل داده شده و این امر به او خسارت وارد کرده است. خواهان همچنین مدعی شد که شرکت به تعهدات خود در خصوص کیفیت اجرا نیز عمل نکرده است.

روند رسیدگی به پرونده

1. ادعاهای خواهان:

آقای کریمی در شکواییه خود به دادگاه اعلام کرد:

• شرکت سازنده ویلا در تحویل پروژه سه ماه تأخیر داشته است (زمان تحویل 31 فروردین 1402 به‌جای 30 دی 1401).

• امکاناتی نظیر استخر به طور کامل قابل استفاده نبوده و باغچه‌کاری به‌صورت ناقص انجام شده است.

• تأخیر و نقص پروژه موجب شده که وی نتواند به موقع از ویلا استفاده کند، که به گفته او، زیان مادی و معنوی به همراه داشته است.

• او خواستار پرداخت خسارت ناشی از تأخیر و هزینه اصلاح نواقص به میزان 500 میلیون تومان شد.

2. دفاعیات خوانده (شرکت سبزپارس):

شرکت توسعه و عمران سبزپارس در دفاع از خود بیان کرد:

• تأخیر موجه بوده است: بارش شدید باران، سیلاب‌های متعدد، و شرایط نامساعد جوی در زمستان 1401 (طبق گزارشات هواشناسی) باعث توقف موقت پروژه شده است. این شرایط به‌عنوان فورس ماژور در قرارداد قید شده و باعث تمدید زمان تحویل شد.

• تغییرات مکرر از سوی مالک: خواهان در طول پروژه چندین مرتبه درخواست تغییرات در طراحی داخلی ویلا (از جمله تغییر در مدل کف‌پوش‌ها و دیوارپوش‌ها) کرده که زمان‌بندی پروژه را مختل کرده است.

• تحویل کامل امکانات: استخر، باغچه‌کاری و سیستم‌های گرمایشی و سرمایشی مطابق مفاد قرارداد تکمیل شده، اما خواهان بدون دلیل از تأیید نهایی آن‌ها خودداری کرده است.

3. ارجاع به کارشناسی:

دادگاه برای بررسی صحت ادعاها، موضوع را به کارشناس رسمی دادگستری ارجاع داد. کارشناس با بازدید از محل پروژه، بررسی اسناد و قرارداد، و گزارش‌های جوی، نکات زیر را گزارش کرد:

• تأخیر موجه: شرایط نامساعد جوی در منطقه، از جمله بارندگی‌های شدید و سیلاب، علت اصلی تأخیر بوده است. این شرایط به‌طور مستند در گزارشات سازمان هواشناسی ثبت شده است.

• کیفیت کار و امکانات: استخر و باغچه‌کاری مطابق مفاد قرارداد انجام شده و تأخیر در بهره‌برداری به دلیل تأخیر مالک در تأیید نهایی بوده است.

• تغییرات مالک: درخواست تغییرات مکرر در طراحی داخلی توسط مالک باعث وقفه‌های متعددی در برنامه اجرایی پروژه شده است.

بررسی دادگاه و نتیجه‌گیری

دادگاه پس از بررسی دقیق اظهارات طرفین و گزارش کارشناسی، به نکات زیر استناد کرد:

1. تأخیر موجه: با توجه به مفاد قرارداد و مستندات ارائه‌شده، تأخیر در تحویل پروژه ناشی از شرایط جوی و تغییرات مکرر خواهان بوده که به‌عنوان عوامل فورس ماژور و خارج از کنترل شرکت سازنده شناسایی شد.

2. تحویل کامل امکانات: امکانات مورد توافق (از جمله استخر و باغچه‌کاری) به طور کامل اجرا شده و نقصی در تعهدات شرکت دیده نشد.

3. عدم اثبات خسارت: خواهان موفق به ارائه مستندات کافی برای اثبات ادعای خسارت نشد.

رأی دادگاه:

1. ادعای خواهان مبنی بر تأخیر غیرموجه و ناقص بودن پروژه رد می‌شود.

2. شرکت توسعه و عمران سبزپارس از هرگونه مسئولیت پرداخت خسارت معاف است.

نتیجه نهایی

پرونده با اثبات عملکرد قانونی و حرفه‌ای شرکت توسعه و عمران “سبزپارس” به نفع این شرکت مختومه اعلام شد.